بیش فعالی (ADHD) براساس آمار و ارقام، اطلاعات، و شما
بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) اختلال شایعی است که بیشت در کودکان رخ می دهد، اما در بزرگسالان هم تشخیص داده می شود. علائم بیش فعالی شامل اینها هستند:
- مشکل در تمرکز داشتن
- مشکل در منظم بودن
- فراموشی و مشکل در تکمیل کارها
- مشکل در آرام و ساکت نشستن
تشخیص این شرایط دشوار است. بسیاری از نشانه های بیش فعالی می تواند رفتارهای معمول کودکی باشد، بنابراین، فهمیدن اینکه کدام رفتار مربوط به بیش فعالی است و کدام نیست سخت است.
۵ نکته درباره بیش فعالی
- تشخیص بیش فعالی) ADHD) در مردها به میزان سه برابر بیشتر از زنهاست.
- در طی زندگیشان، ۱۳ درصد مردها به عنوان منبع موثقی برای تشخیص بیش فعالی هستند. ولی فقط ۴.۲ زنها با بیش فعالی تشخیص داده میشوند.
- سن میانگین تشخیص بیش فعالی ۷ سالگی است.
- علائم بیش فعالی( ADHD) برای اولین بار معمولا بین ۳ تا ۶ سالگی ظاهر میشود.
- بیش فعالی فقط یک اختلال در کودکی نیست. حدود ۴ درصد بزرگسالان آمریکایی بالای ۱۸ سال روزانه با علائم بیش فعالی ) ADHD) روبرو هستند.
عوامل جمعیتی بیش فعالی
عوامل جمعیتی وجود دارد که بروی احتمال تشخیص بیش فعالی تاثیر میگذارد. بچه هایی که در خانواده های با زبان اصلی انگلیسی زندگی میکنند ۴ برابر منبع موثق تری برای تشخیص بیش فعالی نسبت به آنهایی که زبان انگلیسی زبان دومشان است هستند. بچه هایی که در خانواده های با سطح درآمدی کمتر از دو برابر خط فقر دولت فدرال زندگی میکنند با احتمال بیش فعالی بیشتری نسبت به خانواده های با درآمد بالا روبرو هستند.
شرایط مشخصی میتواند نژادهای معینی را به شکلهای مختلف متاثر کند، اما بیش فعالی بچه های تمام نژادها را تحت تاثیر قرار میدهد. از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، نرخ بیش فعالی در میان دختران سیاه غیر لاتین بیش از ۹۰ درصد افزایش یافت.
بیش فعالی ) ADHD) بچه های تمام نژادها را متاثر میکند:
سفیدها: ۹.۸%
سیاهان: ۹.۵%
لاتین تباران: ۵.۵%
تشخیص بیش فعالی در بچه ها در سنین مختلف اتفاق میفتد. کشف علائم از موردی به مورد دیگر متفاوت است، و هر چه علائم شدیدتر باشند، تشخیص زودتر است.
۸ سالگی: سن متوسط تشخیص برای بچه هایی با بیش فعالی ملایم
۷ سالگی: سن متوسط تشخیص برای بچه هایی با بیش فعالی معتدل
۵ سالگی: سن متوسط تشخیص برای بچه هایی با بیش فعالی شدید
در حال افزایش
موارد ابتلا و تشخیص بیش فعالی طی سالهای گذشته بسیار افزایش داشته است. انجمن روانپزشکی آمریکا ) APA) میگوید که ۵ درصد بچه های آمریکایی بیش فعالی دارند. اما مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها ) CDC) این رقم را دو برابر در نظر میگیرد. این مرکز میگوید که ۱۱ درصد بچه های آمریکایی، سنین ۴ تا ۷ سال، مانند موارد سال ۲۰۱۱ اختلال تمرکز داشتند، که افزایشی برابر ۴۲ درصد بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ است.
افزایش تشخیص:
۲۰۰۳: ۷.۸%
۲۰۰۷: ۹.۵%
۲۰۱۱: ۱۱%
درمان بیش فعالی
در حال حاضر، ۶.۱ درصد بچه آمریکایی برای بیش فعالی دارودرمانی میشوند. برخی ایالات بالاترین نرخ دارو درمانی را دارند. حدود ۲۳ درصد بچه های آمریکایی که با تشخیص بیش فعالی روبرو بوده اند، دارو یا مشاوره سلامت ذهنی برای اختلالشان دریافت نمیکنند.
بیش فعالی و دیگر شرایط
بیش فعالی) ADHD) خطر ابتلا به دیگر بیماریها و اختلالات را افزایش نمیدهد. اما برخی افراد بیش فعال به خصوص بچه ها، بسیارمحتمل است که گستره ی وسیعی از عوارض همزیست را تجربه کنند. این عوارض بعضی وقتها میتوانند موقعیتهای اجتماعی را سخت تر و مدرسه رفتن را چالش برانگیزتر کنند.
برخی شرایط همزیستی احتمالی شامل اینها هستند:
- ناتوانی در یادگیری
- ناهنجاری و مشکلات رفتاری، شامل رفتار ضد اجتماعی، دعوا کردن، و اختلال نافرمانی و ستیزه گری
- اختلال اضطراب
- افسردگی
- اختلال دو قطبی
- سندرم تورت
- مصرف مواد
- مشکلات شب ادراری
- اختلالات خواب
هزینه های درمانی
وقتی صحبت از تاثیر یک شرایط بر کسی میشود، هزینه یک عامل مهم محسوب میشود. برنامه های درمانی و دارویی میتواند هزینه بر باشد، و تصمیم گیری درباره ی پرداخت میتواند پراسترس باشد. نتیجه ی یک پژوهش در سال ۲۰۰۷ حاکی از این است که “هزینه ی بیماری” برای یک شخص بیش فعال هر ساله ۱۴.۵۷۶$ است. این بدین معناست که هزینه های درمان بیش فعالی سالانه برای آمریکاییها ۴۲.۵$ میتواند باشد. – و این تخمین در حالتی بسیار خوشبینانه است.
وقتی که با تشخیص بیش فعالی درگیر هستیم، فقط هزینه های دارو و درمان نیست که باید لحاظ شود. عوامل دیگری نیز هستند که به هزینه ها اضافه میشوند:
- هزینه های تحصیل
- از دست دادن شغل
- عدالت برای نوجوانان
- هزینه های مراقبت سلامتی
علائم مختلف
دختران و پسران علائم بیش فعالی بسیار متفاوتی را نشان میدهند. و تشخیص اختلال توجه و تمرکز برای پسران بسیار محتمل تر است. چرا؟ امکان دارد که ماهیت علائم بیش فعالی در پسران وضعیتشان را نسبت به دختران محسوس تر میکند.
پسران تمایل به نشان دادن علائم برون گرایانه دارند که بسیاری فکر میکنند جزو رفتارهای بیش فعالی باشد
- تحریک پذیری یا برون ریزی
- بیقراری، مانند دویدن و پریدن
- عدم توجه، شامل بی اعتنایی
بیش فعالی در دختران اغلب به راحتی نادیده گرفته میشود زیرا رفتارها برای اختلال بیش فعالی متعارف نیست. علائم در دختران به آشکاری علائم پسران نیست. این علائم شامل اینها هستند:
- نادیده گرفته شدن
- عزت نفس پایین و اضطراب
- اختلال در توجه کردن که میتواند منجر به مشکلات درسی و تحصیلی شود
- بی اعتنایی یا تمایل به “خیالبافی”
- پرخاشگری کلامی، مثل اذیت کردن، مسخره کردن و با نامهای زشت کسی را صدا کردن.
